De combinatie studeren, genieten, Shanghai etc.

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik mijn laatste verhaal geplaatst heb dus tijd voor een update!

Ik zit nu alweer ver over de helft van deze minor (en ook alweer over de helft van mijn reis) en er zijn weer zoveel dingen gebeurt die ik uiteraard met jullie allemaal wil delen maar helaas gaat dat niet lukken in één verhaal. De reden dat ik nu pas weer een verslag plaats heeft grotendeels (eigenlijk alles) te maken met de titel die ik dit verhaal gegeven heb.

De vorige blogverhalen gingen vooral over de aankomst en het uitgaansleven. Dit is ook zeker interessant maar omdat jullie waarschijnlijk ook wel benieuwd zijn naar de rest zal ik dit verhaal wijden aan het leren van Chinees en de overige dingen die ik beleefd heb.

Chinees, wat zal ik erover zeggen. De ene doet er 2 of 3 jaar over voordat ze het onder de knie hebben. Andere studeren zelfs al 6 jaar Chinees en zitten nog steeds in de Beginner Class (ik noem geen namen). Maar je hebt ze er ook tussen die na 6 maanden al een redelijk woordje manadarijns spreken. Ikzelf denk dat het voor een groot deel afhangt van je instelling en inzet. Maar, een klein talenknobbeltje kan natuurlijk ook geen kwaad. Andere factoren die een belangrijke rol spelen zijn:

- Leef je in China zelf
- Ga je om met Chinezen of blijf je hangen tussen de westerse mensen
- En durf je elke Chinees aan te spreken om alles wat je geleerd hebt uit te testen

Een ding is zeker, het is geen taal die je zomaar eventjes je bovenkamer in krijgt. Maar wat maakt die taal eigenlijk zo moeilijk?

De dingen die de taal zo moeilijk maken zijn: de 4 verschillende toonhoogten, de uitspraak en de karakters… Eigenlijk alles dus. En dan moet je het ook nog kunnen verstaan. En je kunt wel nagaan dat dat niet te doen is met al die Chinezen die praten alsof ze net een tray redbull op hebben.

Een mooi voorbeeld hoe je de mist in kan gaan met de verschillende toonhoogten:

妈 mā = moeder 麻 má = cannabis 马 mǎ = paard 罵 mà = schelden

Ik denk niet dat ik hier veel bij hoeft uit te leggen maar goed vooruit dan maar. Je wilt weten hoe het met iemand zijn moeder gaat, maar met de verkeerde tonen vraag je hoe het met zijn paard of cannabis gaat. Of nog leuker, je staat met een Chinees en er komt een vrouw aangelopen waarmee hij begint te praten. Je bent benieuwd of het zijn moeder is en stelt dus de vraag. Maar zonder dat je het zelf doorhebt vraag je of het z’n paard is. Ze kijken je natuurlijk wel raar aan maar daar blijft het ook bij want Chinezen zijn te bescheiden om er wat van te zeggen.

Dan nu, hoe zit het met mijn Chinees. Ik ga niet bescheiden doen en zeggen dat ik er niets van bak en dan terug komen en iedereen verbazen met het Chinees wat ik geleerd heb. Ik moet eerlijk zeggen dat het best goed gaat. En.. verbazen doe je je toch wel als je op je vrije zondag in de lokale Chinees staat en er ineens een Nederlandse jonge man in het Chinees begint te bestellen.
 
Maar verwacht nou ook weer niet te veel want ‘echte’ gesprekken zitten er nog niet in. Daarvoor is mijn woordenschat nog te klein en zoals ik eerder al zei is het verstaan van Chinezen aardig lastig. Het gaat wel steeds beter, ik kan steeds meer duidelijk maken en er komen zelfs kleine gesprekken tot stand. Laatst had ik zowaar een gesprekje met een masseuse terwijl ik met mijn kop in een gat lag en mijn rug eens even goed aangepakt werd.

Vakantie
Dan ben ik begin oktober ook nog met Paul op vakantie geweest naar Qingdao. En om nog maar eens aan te geven hoe groot China is, dat is een stad met zo’n zeven miljoen inwoners dat ongeveer 700 km noordelijker ligt dan Shanghai. Vervoersmiddel: de hogesnelheidstrein. En al in die trein begon ons avontuur. We ontmoetten namelijk twee hele aardige Chinese dames die zo gastvrij waren om ons een dagje mee uit te nemen en ons de stad te laten zien. Dat aanbod namen we natuurlijk voor lief want wie kan de stad nou beter laten zien dan de inwoners zelf. Zo gezegd zo gedaan. Ze kwamen ons ophalen met een taxi waarna we de boulevard, de dierentuin, een tempel en het winkelgebied hebben gezien. Wat natuurlijk niet mocht ontbreken was Chinees eten. Ondanks het grote taalverschil (de dames konden volgens mij nog slechter Engels dan wij Chinees) hebben we toch een superdag gehad. De rest van de vakantie hebben we ingevuld met andere activiteiten.

Een avond zijn we in het Qingdao ’se nachtleven beland. We wilden natuurlijk wel weten of het te vergelijken is met Shanghai. De club waar we terecht kwamen was een traditionele Chinese club gevuld met prachtige Chinese vrouwen, veel bling bling en een volume dat zo hard staat dat je af en toe even moest kijken of je drankje nog wel op tafel stond. Al snel bleek dat we de enige westerse waren en hadden daarom veel bekijks. Ik werd er zo verlegen van dat ik maar snel een tafel opzocht waar ik zowel Chinezen kon inmaken met dobbelen als m’n Chinees op de proef kon stellen. Uiteindelijk was Paul hem gesmeerd, en waar vond ik hem, ja hoor... bij veel te rijke Chinezen aan tafel. En net toen deze bazen vertrokken en we dachten dat het feest over was konden we alweer aanschuiven bij de andere. De rest van de avond hebben we veel te veel gānbēi (cheers) geroepen en ook de namen ‘van Basten’, ‘Robben’ en ‘van Persie’ zijn meerdere malen ‘ter sprake’ gekomen.
Of dit te vergelijken was met Shanghai? Nou en of haha.

We hebben elke avond heerlijk gegeten (Chinees, Japans en Koreaans) en hebben ook nog een dagje strand gepakt. Wat me opviel, ze houden niet van zwemmen en zijn nog een stuk witter dan ik haha. Op de laatste dag zijn we naar de Laoshan Mountains gegaan dat echt meer dan de moeite waard was! Met een groepje Chinezen die we daar leerde kennen zijn we de hele dag de bergen in getrokken. Het was een mooie dag en de bergen lagen aan zee, ik heb dus flink lopen genieten van alle uitzichten, echt prachtig!

Dan nu nog een paar weetjes. Wisten jullie dat ik:

- tijdens het wassen mijn donkere kleren van de lichte kleren scheidt
- een klein gedeelte van m’n achterhoofd heb moeten laten hechten in het ziekenhuis en een week voorschut liep met een kale plek
- in China bekend sta als meneer Yìfū
- bijles krijg van een hele aardige Chinese meid
- nieuwe schoenen gekocht heb om door de sneeuw en regen te lopen in Beijing
- slang, duizendpoot, kikker, hond, schorpioen en… larven gegeten heb
- eindelijk in de club met de haaien ben geweest, en je raadt het wel.. ik heb natuurlijk alles behalve die haaien gezien
- gezwommen heb in de Chinese zee
- meerdere malen met drie rokende stokjes op me hoofd buigingen heb gemaakt
- bijna een gevorderde ben in het eten met stokjes
- mijn eigen stokjes ga kopen voor thuis
- eindelijk tegen heet eten kan, kom maar op met die sambal
- voor het eerst in mijn leven op een wc heb gezeten met wc-bril verwarming

Om dit lange verhaal maar eens af te sluiten zal ik even terug komen op de titel. De combinatie studeren en genieten in Shanghai is een drukke maar vooral mooie combinatie want alle dingen die je leert zorgen ervoor dat je nóg meer kan genieten. Dat lijkt me dus duidelijk een win-win situatie!